14 urte nituela, idazlan-lehiaketa bat irabazi nuen ikastetxean.

Erreparo handiz eta zer egiten dudan hemen pentsatuta, Gazte Talentuen Idazlan Lehiaketan parte hartu nuen, gutxitan edaten nuen freskagarri ospetsu batek antolatua… Félix Rodríguez de la Fuenteri buruz idaztea proposatu ziguten, lehentxeago zendua. Ez nuen irabazi, sailkatu ere ez nintzen egin, baina idazlan horren zirriborroak leku berezia dauka nire oroitzapenen kutxan, gai eta aitortua nintzela sentiarazi zidalako.
Eta handik gutxira, eguneroko bat oparitu zidaten. Karratua, arina, azal urdin leunez forratua, urre koloreko giltzarrapo hauskor batez hornitua, nire barne paisaiak agerian utzita ikusmiran aritu nahi zuen edonorentzako.

Horietako bat izan zenuen? Gogoan al daukazu nolakoa zen?

Nire gaztaroko esperientziarik politenetako bat da. Oraindik daukat gordea, oraindik sumatzen dut idazteko gogoa orrialde haietan eta, orain, koadernoak eta koadernoak ditut pilaturik… Oroitzapenak ehundu eta urra ditzaket orrialde horietan, kaparik eta mozorrorik gabe atera mundura, biluzik ager naiteke asmoetan nahiz egietan.

Eta lagungarria zait aurrera egiteko.

Eta, zein da ene jakinduria, galdetuko diozu zeure buruari?

Gizarte Langilea naiz, kultur kudeatzailea, eta prestakuntza daukat bai Sormenezko Idazketan, bai Narratiba Terapeutikoan, bai Gestalt Terapian.

Poliki-poliki, pasio bihurtu zait bai hitzak harilkatzea, baita eleen indar sendagarria irakastea ere; tresna baliosa baita kezka edo desio berberak dituen orori erakusteko.

Idazten hasi nahiko zenuke? Berreskuratu nahi al duzu hitza harilkatzeko zaletasuna?

Nire eskaintzaren bidez, zure hitzezko itsasoan dabiltzan eleak aurkituko dituzu, erraz eta sormenez aurkitu ere; haizeari xuxurlatu (edo oihukatu) nahiko zenizkiokeen istorioak.